Het sprookje van Hash en Wietje

Ga naar: Fun Download, grappige bestanden, grappige verhalen, Biesloeter veur Viagra Erectie-pil, What's a sonnawabitch?, Het Microsoft Restaurant, Programmering Sport7

Dit keer het originele sprookje van Hash en Wietje.
Er leefde eens een arme houthakker die Parihuana heette. Hij had een
hele bazige vrouw, Marihuana genaamd. Ze hadden twee kinderen en die
waren Hash en Wietje gedoped. Wietje speelde met haar babituraatjes en
Hash speelde met Stuffie, zijn hondje en zijn kat Morfientje. Marihuana
zei: "We moeten iets doen." Parihuana snoof eens diep, maar wist niets
te zeggen. Ze hadden namelijk haast niets meer te eten. Marihuana
bedacht een boos plan. Ze zouden met z'n vieren een tripje gaan maken in
het bos en daar zouden ze Hash en Wietje achterlaten. Maar de slimme
Hash had alles gehoord en stak een mesje in zijn broekzak. De volgende
dag gingen ze een tripje maken in het bos waar de wind door de bomen
blowde die zo high waren. 's Middags deden Hash en Wietje een dutje en
hun ouders gingen er stilletjes vandoor. Hash had echter met zijn mes
lijntjes getrokken in de sneeuw. Zo konden ze gemakkelijk de weg naar
het dorp terugvinden. Daar aangekomen durfden ze niet naar huis, dus
gingen ze naar Opium en Omium. Die zaten vredig op een canabee naar de
LSD- speler te luisteren, waaruit juist de hit klonk: 'Altijd rookt
Kortjakje wiet, midden in de week, maar 's zondags niet. 's Zondags
rookt zij heroïne met een snufje cocaïne. Altijd rookt Kortjakje wiet,
midden in de week, maar 's zondags niet.' Toen Opium en Omium de
kinderen zagen, begroetten ze hen uitbundig. "High!" riepen Opium en
Omium. "High!" riepen Hash en Wietje. Ze kregen een cracker aangeboden.
"Hebben jullie nog honger?" vroeg Opium. "Jaaa" riepen Hash en Wietje,
"laten we gaan Chinezen." "Goed," zei Omium. "Ik coke wel." De volgende
dag werden Hash en Wietje weer naar huis gebracht. Parihuana was blij,
maar Marihuana niet. Toen ze later weer een tripje gingen maken in het
bos, lette Marihuana extra goed op Hash, zodat hij geen kans zag
lijntjes te trekken. Toen ze weer alleen achterbleven, waren ze echt
verdwaald. Maar toen zagen ze een vogeltje, dat floot: "Wiedewiedewiet."
Ze volgden het vogeltje en kwamen bij een huisje dat helemaal van coke
gemaakt was. Zoveel coke hadden ze nog nooit bij elkaar gezien. Ze
begonnen meteen te snuiven, maar terwijl ze zo heerlijk snoven, werden
ze bespeed door de boze H-XTC, die in het huisje woonde. Ze hoorden een
crackstem: "Sniffel, snaffel, snuifje, wie snuift er aan mijn huisje?"
"Het is de wind, de wind, het highe kind." riepen Hash en Wietje in
koor. Dit herhaalde zich een paar maal. Maar toen kreeg de H-XTC argwaan
en ze kwam naar buiten en zei met een lief stemmetje: "Kom maar mee naar
binnen, daar heb ik lekkere spacecake voor jullie.' Maar eigenlijk had
de boze H-XTC maar al te veel zin in die Hash en Wietje. Na een tijdje
zaten Hash en Wietje helemaal stoned en uitgeteld bij de H-XTC aan
tafel. Nu wilde de H-XTC Wietje gaan drogen in haar drooghok en Hash
samenpersen in haar persijzer om hem vervolgens in blokjes te snijden.
Nu konden ze niet meer ontkomen. "Hennep!" riep Hash. "Hennep!" riep
Wietje. Ze waren bang om opgerookt te worden. Wietje moest gaan kijken
of de kolen in het drooghok al heet genoeg waren. Ze zei tegen de H-XTC
dat ze niet goed kon zien. De H-XTC ging nu zelf kijken en Wietje duwde
de H-XTC in het drooghok en deed de deur dicht. De H-XTC begon te
schreeuwen: "Hennep!" Al gauw bleef er niet veel meer over dan een
sissend hoopje blubber. Wietje haalde Hash en ze waren blij. Ze
doorzochten het huisje en namen zo veel drugs mee als maar konden
dragen. Hun zakken puilden uit van de heroine, morfine, methadon, hash,
wiet, coke en vooral XTC. Ze staken het huisje achter zich in brand.
Crack zei het huisje. Ze gingen met speed naar huis. Het
wiedewiedewiet-vogeltje wees hen de weg. Onderweg kwamen ze Rookkapje en
Sneeuwwietje nog tegen. Toen ze thuis kwamen, was Parihuana heel blij.
Marihuana was dood en ze leefden samen nog high en gelukkig.